κατοχέας

ο (Α κατοχεύς)

νεοελλ.

ναυτ. διάταξη που χρησιμεύει για τη συγκράτηση, σε δεδομένη στιγμή, μιας αλυσίδας κατά το τύλιγμα ή την εκτύλιξή της, λ.χ. της αλυσίδας τής άγκυρας, κν. καστάνια ή καστανιόλα

αρχ.

1. αυτός που στηρίζει κάτι σε ένα μηχάνημα

2. ο μοχλός, ο σύρτης («αὐτοὶ νῡν κατοχῆες ἀνακλίνεσθε πυλάων», Καλλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -οχεύς (< ὀχεύς < θ. οχ- τού ἔχω), πρβλ. παρ-οχεύς, υπ-οχεύς).